Marek Bargiełowski

---

Życiorys

Marek Bargiełowski przyszedł na świat i spędził młodzieńcze lata w Starachowicach, gdzie zdobył wykształcenie w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki. Jego starszy brat, Daniel, jak wielu z rodziny, zajął się reżyserią. Marek ukończył dwuletnie Studium Nauczycielskie o kierunku polonistyki. W 1967 roku uzyskał dyplom na PWST w Warszawie, gdzie jego profesorami byli wybitni aktorzy i pedagodzy, tacy jak Aleksander Bardini, Ryszarda Hanin oraz Zofia Mrozowska, Jan Świderski i Zbigniew Zapasiewicz.

Na roku studenckim jego kolegami byli m.in. Jerzy Zelnik, Daniel Olbrychski, Witold Dębicki, Piotr Brzeziński, Ireneusz Kocyłak, Mariusz Leszczyński, Włodzimierz Nowakowski, Henryk Rozen, Andrzej Siedlecki, Ewa Skarżanka, Karol Stępkowski oraz Witold Dębicki. W czasie studiów zagrał w sztuce Nasze miasto autorstwa Thorntona Wildera, odgrywając rolę Howiego Newsome’a (1966) w reżyserii Aleksandra Bardiniego.

W spektaklu dyplomowym, który miał miejsce w 1967 roku, wystąpił w roli Jana w dramacie Fantazy, czyli Nowa Dejanira, autorstwa Juliusza Słowackiego, reżyserowanym przez Jana Kreczmara. Zaledwie po ukończeniu studiów, zyskał angaż u Hugona Morycińskiego, który wówczas pełnił funkcję dyrektora Teatru im. Horzycy w Toruniu. W 1967 roku zadebiutował jako Pylades w Ifigenii w Taurydzie, dramatu autorstwa Johanna Wolfganga Goethego, w reżyserii Romana Kordzińskiego, z którym współpracował w latach 1967-1971.

Jego interpretacja tytułowej postaci Hamleta (1970) w adaptacji Williama Shakespeare’a, zrealizowanej pod kierunkiem Jana Maciejowskiego, przyniosła mu uznanie i nagrodę podczas XII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu. Bargiełowski występował później w uznanych teatrach, w tym: im. Stefana Jaracza w Łodzi (1972-1974) oraz w teatrach warszawskich: Dramatycznym (1974-1984), Powszechnym (1984-1989) oraz Współczesnym (1989-2006).

W 2006 roku Marek powrócił do Teatru Dramatycznego, gdzie występował do 2008 roku. W swojej karierze związany był także z Telewizją, gdzie wystąpił w 67 spektaklach Teatru Telewizji oraz w 432 spektaklach Teatru Polskiego Radia. Pojawił się ponadto w wielu filmach i serialach telewizyjnych. Zmarł 23 marca 2016 roku i został pochowany na cmentarzu na Bugaju w Starachowicach.

Spektakle teatralne

Twórczość teatralna Marka Bargiełowskiego obejmuje wiele znaczących ról, które docenić można w kontekście polskiego teatru. W 1967 roku zadebiutował w roli Pyladesa w dramacie Ifigenia w Taurydzie, którego reżyserią zajął się Roman Kordziński. Już rok później, w 1968, wystąpił jako Orlando w inscenizacji Jak wam się podoba w reżyserii Marka Okopińskiego, a także w Pigmalionie jako Fred, w reżyserii Marii D’Alphonse.

W tym samym roku wystąpił również w Damy i huzary, odgrywając rolę Edmunda, gdzie pełnił także funkcję asystenta reżysera. Jako Podróżny oraz Jędrek zagrał w sztuce Przedwiośnie (reż. Hugon Moryciński). W 1969 roku pojawił się na scenie w roli Astarota oraz Dozorcę Jamesa Parku w spektaklu Kordian, a także w Zbrodnia i kara jako Mikołka oraz w Niemcy w roli Joachima Petersa, obie w reżyserii Hugona Morycińskiego.

W 1970 roku odniósł sukces grając Hamleta w dramacie Hamlet, reżyserowanym przez Jana Maciejowskiego, w którym również uczestniczył w układzie pojedynków z Andrzejem Salawą. Zagrał także Anuczkin w Ożeńku (reż. H. Moryciński). Rok 1972 przyniósł mu rolę Talliena w Oskarżycielu publicznym, gdzie także był asystentem reżysera oraz Kreona w Antygonie pod okiem Jerzego Grzegorzewskiego.

W 1973 roku wystąpił w Szewcach jako Fierdusieńko w reżyserii Jerzego Grzegorzewskiego, a w 1974 zagrał Aleksandra w Odprawie posłów greckich (reż. Ludwik René). Jako Cyryl wystąpił w Iwonie, księżniczce Burgunda w 1975 roku. Rok później, w Kubusiu Fatalista i jego panu, przyjmował kilka ról, w tym żołnierza i lokaja, w reżyserii Witolda Zatorskiego.

Rok 1977 przyniósł mu znaczącą rolę księcia Kornwalii w Król Lear (reż. Jerzy Jarocki), a w 1978 roku zagrał Jazon w Medei (reż. Stanisława Brejdyganta). W tym samym roku wystąpił także jako Bronikowski w Nocy listopadowej w reżyserii Macieja Prusa.

Kolejne lata przyniosły mu wiele różnorodnych ról, między innymi w Król Henryk IV jako Henryk, książę Walii (1979, reż. J. Maciejowski), oraz znów jako Horacjo w Hamlecie (1979, reż. Gustaw Holoubek). W 1980 oraz 1983 roku zagrał prezesa w Operetce (reż. M. Prus). Jako książę wygnany wystąpił w Jak wam się podoba w 1980 roku.

W 1982 roku w Kaliguli zagrał Flawiusza pod reżyserią Andrzeja Chrzanowskiego, a w 1983 roku wystąpił jako hrabia Almaviva w Weselu Figara, w reżyserii Witolda Skarucha. Jego ostatnimi ważnymi rolami w przeszłych latach była m.in. postać Symmonsa w Mary Stuart (1986, reż. Michał Ratyński) oraz Janusza Korczaka w Kim był ten człowiek? (1987, reż. Zygmunt Hübner).

W tej samej dekadzie zagrał także Mistrza w Mistrzu i Małgorzacie reżyserii Macieja Englerta oraz Jau Jela w Turandot (1987, reż. Piotra Cieślaka).

Od 1991 do 2004 roku Bargiełowski brał udział w wielu projektach, w tym zagrał burmistrza w Wizycie starszej pani (1993, reż. Wojciecha Adamczyka) oraz Włodzimierza Iljicza Uljanowa w Miłości na Krymie (1994, reż. Erwin Axer). Inne znane produkcje to Martwe dusze w roli Maniłowa (1995, reż. M. Englert) oraz Bambini di Praga jako Drogista (2001, reż. Agnieszka Glińska).

Jego ostatnią ważną rolą była postać Madziara w Wniebowstąpieniu (2002, reż. M. Englert), a także Silberling w Nieznajomej z Sekwany (2004, reż. A. Glińska).

Filmografia

Filmografia Marka Bargiełowskiego jest bogata i różnorodna, obejmując zarówno role filmowe, jak i występy w serialach telewizyjnych oraz w polskim dubbingu. Poniżej znajduje się zestawienie jego wystąpień na przestrzeni lat.

• 1966 – Małżeństwo z rozsądku, w roli Wspólnika Kwileckiego,
• 1971 – Zmyślone…,
• 1974 – Gniazdo, jako Czcibor,
• 1975 – Dzieje grzechu, w roli Adolfa Horsta, sublokatora Pobratyńskich,
• 1975 – Egzekucja w zoo, jako doktor von Reschynsky, weterynarz w ZOO,
• 1975 – Wieczór u Abdona, w roli Abdona,
• 1976 – Mgła, wcielając się w postać Urbańskiego,
• 1976 – Romans prowincjonalny,
• 1977 – Pokój z widokiem na morze, jako prokurator Bielecki,
• 1978 – Co mi zrobisz jak mnie złapiesz, w roli ginekologa, znajomego Krzakoskiego,
• 1978 – Dorota, jako docent Jarocki,
• 1979 – Mysz, w roli „Brody”, nauczyciela geografii,
• 1980 – Głosy, jako Jan Skrzetuski, znajomy Andrzeja Domańskiego,
• 1980 – Zajęcia dydaktyczne, w roli docenta Lecha Chojnowskiego,
• 1981 – Czwartki ubogich, jako Naczelnik Grochowski, mąż Krystyny,
• 1981 – Zderzenie,
• 1982 – Dolina Issy, w roli Dionizego, brata Romualda,
• 1982 – Krzyk, jako działacz,
• 1982 – Latawiec, w roli dziennikarza Michała, przyjaciela Jana,
• 1982 – Nieciekawa historia, jako Michał,
• 1983 – Na odsiecz Wiedniowi, wcielając się w Bekri Mustafę, dowódcę tureckiego,
• 1983 – Stan wewnętrzny, jako przyjaciel Jakuba,
• 1983 – To tylko rock, w roli Woźnickiego, przewodniczącego jury festiwalu w Gradowie,
• 1984 – Rok spokojnego słońca, jako lekarz,
• 1985 – C.K. Dezerterzy, w roli kapitana,
• 1985 – Rajska jabłoń, jako Obrońca Amelki,
• 1985 – Tętno, wcielając się w lekarza w sanatorium,
• 1986 – Głód serca, jako Docent Krajewski,
• 1986 – Weryfikacja, w roli Marianek, członka redakcji „Tygodnika”,
• 1987 – Bez grzechu, jako redaktor, znajomy Jarka,
• 1987 – Co to konia obchodzi?, w roli szefa konwoju,
• 1987 – Opowiadanie wariackie, jako Andrzej Osowski,
• 1987 – Sala nr 6, wcielając się w doktora Małeckiego,
• 1988 – Królewskie sny, jako Świdrygiełło Bolesław, brat Jagiełły i Witolda,
• 1988 – Piłkarski poker, w roli prezesa „Kokonu”,
• 1989 – Czarny wąwóz, jako inspektor,
• 1989 – Lawa, wcielając się w kaprala w „Scenie Więziennej”,
• 1990 – Kapitan Conrad,
• 1990 – Korczak, w roli doktora Gepnera, członka Judenratu,
• 1991 – Jeszcze tylko ten las, jako Szmalcownik,
• 1991 – Panny i wdowy, w roli Zygmunta, zarządcy w Lechicach,
• 1992 – Wielka wsypa, jako handlarz,
• 1992 – Wszystko co najważniejsze…, wcielając się w dziennikarza,
• 1995 – Honor dla niezaawansowanych, w roli doktora,
• 1996 – Matka swojej matki, jako dyrektor Barbary,
• 1997 – Ostatni rozdział, w roli Elmera,
• 1998 – Poniedziałek, jako Waldemar,
• 1999 – Prawo ojca, w roli doktora Skoczylasa.

Seriale

• 1972 – Odejścia, powroty, jako Winowicz „Szpagat”, brat „Małej”,
• 1973 – Wielka miłość Balzaka, jako Poeta Lesiński w salonie Hańskich w Wiedniu,
• 1975 – Obrazki z życia, w roli Psychologa,
• 1979 – Doktor Murek, wcielając się w Piekutowskiego, członka bandy „Czarnego Kazika”, sublokatora u Koziołkowej,
• 1980 – Punkt widzenia, jako Fronczewski, dyrektor instytutu,
• 1981 – 07 zgłoś się, w roli Franciszka Bronowicza, kochanka Nawrockiej,
• 1981 – Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy, jako profesor Jan Motty,
• 1985 – Temida, wcielając się w Docenta Emilian Bitnera,
• 1986 – Zmiennicy, w roli Owsianego, prezesa spółdzielni mieszkaniowej i dyrektora kombinatu chemicznego,
• 1987 – Dorastanie, najpierw jako docent, potem profesor Koliński,
• 1987 – Rzeka kłamstwa, w roli nauczyciela,
• 1988 – Królewskie sny, jako Bolesław Świdrygiełło, brat Jagiełły i Witolda,
• 1989 – Modrzejewska, wcielając się w Gustawa Zimajera, ojca syna Modrzejewskiej,
• 1991 – Panny i wdowy, jako Zygmunt, zarządca w Lechicach,
• 1994-1995 – Spółka rodzinna, w roli Małopolskiego „Ziemianina”,
• 1995 – Sukces, jako radca prawny Petrochemii w Płocku,
• 1999 – Miodowe lata, jako szef,
• 2001–2002 – Marzenia do spełnienia, w roli Edmunda, znajomego profesora Wintera,
• 2002 – Wiedźmin, wcielając się w Velerada,
• 2003 – Na Wspólnej, w roli pana Stanisława,
• 2004 – Czwarta władza, jako Paweł, członek kierownictwa redakcji „Zbliżeń”,
• 2004 – Dziupla Cezara, w roli klienta, managera sieci barów szybkiej obsługi „Texas Hamburger”,
• 2004 – Pierwsza miłość, jako Bogdan Karolewski, współwłaściciel firmy należącej do Piotra Kulczyckiego, ojca Artura,
• 2005 – Dom niespokojnej starości, wcielając się w Szczuckiego,
• 2006 – M jak miłość, jako lekarz,
• 2007 – Na dobre i na złe, jako dziadek Arka,
• 2010 – Czas honoru, w roli dozorcy kamienicy w getcie (odc. 31),
• 2010 – Usta usta, wcielając się w onkologa (odc. 12),
• 2012 – Prawo Agaty, jako przewodniczący sądu (odc. 28).

Polski dubbing

• 1972–1973 – Nowy Scooby Doo, w roli ducha Ryżobrodego (odc. 12),
• 1979 – Garaż, jako Sidorin,
• 1980 – Kupiec wenecki,
• 1981 – Lis i Pies, w roli Borsuka,
• 1990–1993 – Szczenięce lata Toma i Jerry’ego, jako McWilk,
• 1991 – Frankie i Johnny, wcielając się w Nicka,
• 1989 – Mahabharata,
• 1991 – Hook, w roli kapitana Jakuba Haka,
• 1994 – Władca ksiąg, jako Bibliotekarz / Władca Ksiąg,
• 1994 – Karol Wielki, wcielając się w Mnicha / Papieża Leona,
• 1995–2001 – Star Trek: Voyager, jako profesor Tolen Ren (odc. 8),
• 1995 – Babe – świnka z klasą, jako Arthur Hoggett,
• 1997 – Ostatni rozdział, w roli Elmera,
• 1998 – Babe: Świnka w mieście, wcielając się w Arthura Hoggetta,
• 2003–2005 – Kaczor Dodgers, w roli Gantheta (odc. 9),
• 2003 – Scooby Doo i legenda wampira, jako Malcolm Illiwara,
• 2005 – Jan Paweł II,
• 2007 – Złoty kompas, w roli ojca Corama,
• 2008 – Ben 10: Wyścig z czasem, jako Konstantyn.

Nagrody, wyróżnienia i odznaczenia

Marek Bargiełowski jest osobą, która na przestrzeni lat zdobyła liczne nagrody oraz wyróżnienia za swoje osiągnięcia artystyczne. Jego działalność zawodowa została dostrzeżona i doceniona przez szereg organizacji oraz instytucji kultury. Oto przegląd najważniejszych nagród i odznaczeń, które zdobył:

• W 1969 roku, zdobył wyróżnienie na XI Festiwalu Teatralnym w Toruniu za występ w epizodzie w spektaklu Dozorcy H. Pintera,
• W następnej kolejności, w 1970 roku otrzymał nagrodę na XII Festiwalu Teatralnym w Toruniu za swoją rolę Hamleta,
• W 1971 roku został uhonorowany Nagrodą „Dziennika Wieczornego” w Bydgoszczy, gdzie w plebiscycie czytelników zdobył Złotą Maskę,
• Dwa lata później, w 1973 roku, otrzymał Srebrny Pierścień w Łodzi za rolę tytułową w Hamlecie oraz za kreację Kreona w Antygonie,
• W 1974 roku dostał Nagrodę I stopnia za rolę Hamleta podczas XIV Kaliskich Spotkań Teatralnych,
• W 1983 roku jego talent został doceniony nagrodą za występ w przedstawieniu Łysa śpiewaczka Eugene’a Ionesco na XVIII Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Młodzieżowych w Szczecinie,
• W 1987 roku zdobył Nagrodę prezydenta miasta Warszawy za rolę Korczaka w spektaklu Kim był człowiek,
• W tym samym roku, otrzymał również Złoty Krzyż Zasługi,
• Ostatnią z wymienionych nagród jest Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, który został mu przyznany w 2008 roku.

---

Oceń: Marek Bargiełowski

---