Wojciech Łęcki

---

Życiorys

Wojciech Łęcki jest absolwentem płockiej Siedemdziesiątki, gdzie uzyskał maturalny dyplom w 1967 roku. Kontynuował swoją edukację w bydgoskiej ATR oraz na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył tytuł magistra inżyniera mechanika. Uzupełniał również swoją wiedzę w zakresie automatyki przemysłowej w latach 1971-80, a po ukończeniu studiów menedżerskich w SGH w 2001, skupił się na zarządzaniu spółką. W tym samym roku uczestniczył w podyplomowych studiach z zakresu logistyki dystrybucji w Centrum Edukacji Logistycznej w Poznaniu, uzyskując certyfikat europejski.

W życiu zawodowym był związany z koncernem petrochemicznym w Płocku. Jako zasłużony racjonalizator wyróżnił się Nagrodą im. Ignacego Łukasiewicza w 1978 roku. Często podkreśla się jego wkład w rozwój technologii, gdyż to on stworzył pierwsze w Polsce programy komputerowe do projektowania układów automatyki w latach 1974-85. W latach 1987-97 pełnił rolę przewodniczącego Komisji Konkursowej Nagrody im. Ignacego Łukasiewicza.

W okresie od 1985 do 2008 roku, Łęcki rozwijał również swoją karierę dziennikarską, pełniąc funkcje redaktora, sekretarza redakcji oraz redaktora naczelnego. W 1990 roku założył tygodnik samorządowy „Goniec Obywatelski”, a w 2000 roku periodyk literacki „nawias”. Jego teksty, w tym recenzje literackie, teatralne, muzyczne i plastyczne, były publikowane w wielu czasopismach, takich jak Sztuka, Poradnik Muzyczny, Goniec Teatralny oraz Akant.

Wojciech Łęcki jest laureatem licznych ogólnopolskich konkursów poetyckich, w tym „XV Dni Leśmianowskich” w 2001 roku oraz XXX Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu w 2007 roku. Jego debiut prasowy miał miejsce w 1982 roku w „Wieściach” w Krakowie, natomiast debiut książkowy to tomik „Drzewa szare od marzeń”, który ukazał się w 1986 roku. Wiersze Łęckiego publikowane były w renomowanych pismach literackich, takich jak Radar, Poezja, Akcent, Autograf oraz w polonijnym Liście Oceanicznym, a nawet w czeskim Psi vino, z przekładem autorstwa Libora Martinka. Jego opowiadania ukazywały się w Twórczości i Autografie, a przekłady wierszy są dostępne w angielskim, niemieckim, norweskiem, czeskim i litewskim języku. Wiersze oraz aforyzmy Łęckiego znalazły swoje miejsce w wielu antologiach literackich.

W 2017 roku, w serii „Biblioteka Poetów” wydawnictwa LSW, opublikowano jego „Poezje wybrane”. Łęcki jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.

Działalność opozycyjna

Wojciech Łęcki jest postacią, która w znaczący sposób zapisała się w historii opozycji w Polsce. Jego zaangażowanie rozpoczęło się w czasie wydarzeń Marca ’68, kiedy to z opóźnieniem ukończył studia zawodowe.

W dniu 25 czerwca 1976 roku brał aktywny udział w strajku robotników w Płocku, co stanowiło istotny krok na drodze do walki o prawa pracownicze.

W sierpniu 1980 roku, z jeszcze większym zapałem, współtworzył Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność w MZRiP w Płocku, który obecnie nosi nazwę PKN Orlen. Był członkiem Komisji Zakładowej, co dodatkowo podkreśla jego zaangażowanie w działania na rzecz pracowników.

Jednakże w 1984 roku zmuszony był zrezygnować z kariery inżynierskiej, co nie umniejszało jego wpływu na życie społeczne i polityczne.

W 1990 roku zainicjował powstanie pierwszego tygodnika samorządowego w województwie płockim – Goniec Obywatelski, pełniąc jednocześnie funkcję redaktora naczelnego. To wydarzenie miało na celu wspieranie lokalnej społeczności i promowanie dialogu obywatelskiego.

Nagrody i odznaczenia

Wojciech Łęcki jest osobą, która zdobyła wiele prestiżowych wyróżnień w swoim życiu zawodowym. Wyróżnienia te są ukoronowaniem jego obszernej działalności w dziedzinie kultury i sztuki.

• 1987 – Nagroda i Medal 750-lecia Miasta Płocka za libretto do oratorium pt. „Konradorium” i publicystykę kulturalną,
• 1990 – odznaka Zasłużonego Działacza Kultury za działalność i publicystykę kulturalną (nr legitymacji: 488-90-05, wydana 04.05.1990 przez Ministerstwo Kultury),
• 1995 – Medal 95-lecia Płockiego Towarzystwa Muzycznego za publicystykę muzyczną,
• 1998 – Srebrny Krzyż Zasługi za działalność i publicystykę kulturalną.

Twórczość

Poezja

W twórczości Wojciecha Łęckiego szczególne miejsce zajmuje poezja, w której autor eksploruje różnorodne emocje i tematy. W 1986 roku opublikował zbiór „Drzewa szare od marzeń”, następnie w 1989 roku, swoją pracę zatytułowaną „W zakosach wiatru”. W 1990 roku oraz w 1991 roku pojawiła się publikacja „Kwiaty ostu, kwiaty jabłoni”, która zebrała pozytywne recenzje.

W 2001 roku wydano tomik „Ładnie ci w bieli”, a w 2005 roku autor zaskoczył czytelników tekstem „Zanim tu, zanim wszędzie”. Kolejne dzieła, takie jak „Ulica Tumska” w antologii wierszy o Płocku, „Wieczna ulotność” oraz „Fuga na ziarnko piasku” pochodzą z lat 2006-2007. W 2010 roku ukazał się „Widok ustronny”, a dwa lata później w 2012 r. wydano wybór jego wierszy „Urwisty brzeg łagodności”. W ostatnich latach artysta publikował także „Poezje wybrane” w 2017 roku oraz trzy prace w 2021 roku: „Chwile”, „Życie za Bezcen” oraz „Bez początku bez końca”.

Satyra

Na polu satyry Wojciech Łęcki również odnosi wiele sukcesów. W 1992 roku jego pierwszy zbiór „Bezładny zgiełk” ujrzał światło dzienne, wprowadzając czytelników w świat aforyzmów. W następnym roku wydał „Zamęt po firmament”, który zawierał triolety, w tym przekłady utworów Juliusza Verne’a. Kolejna publikacja „Dzikie ogrody” z 1994 roku to zbiór fraszek, a w 1995 roku wyszedł tom „Czub(y) piramidy politycznej”, w którym autor podejmuje kwestie satyry politycznej.

W 1998 roku zaprezentował autorski program kabaretowy „Walenie do Europy”. Ostatnie wspomniane dzieła w tym gatunku to „Szpilki w rozsypce” z 2019 roku oraz całkowicie zmienione wydanie „Dzikie ogrody” z 2020 roku.

Dramat

Łęcki jest także twórcą dramatów. W 1987 roku wprowadził na scenę „Kto tu posprząta?”, które w 1995 roku zrealizował Teatr Dramatyczny w Płocku. Również w tym samym roku miała miejsce realizacja „Konradorium”, w której muzykę skomponował Marcin Kamiński, a projekt zrealizowały Płocka Orkiestra Kameralna, Teatr Dramatyczny oraz Katedra Płocka.

---

Oceń: Wojciech Łęcki

---