Tomasz Szkudlarek

---

Życiorys

Świeżo po ukończeniu Uniwersytetu Gdańskiego w 1977 roku, Tomasz Szkudlarek zaczyna swoją karierę naukową. Już w 1990 roku otrzymał stopień doktora w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy. Następnie, w 1994 roku, obronił pracę habilitacyjną na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, co otworzyło mu drzwi do dalszych osiągnięć. W 2000 roku uzyskał tytuł profesora, co potwierdziło jego pozycję w świecie akademickim.

Jako jeden z wiodących ekspertów w obszarze krytycznych badań społecznych, Szkudlarek specjalizuje się w pedagogice krytycznej, pedagogice kultury oraz pedagogice radykalnej. Jego dorobek naukowy obejmuje wiele artykułów oraz publikacji, w których podejmuje istotne tematy związane z filozofią wychowania, pedagogiką krytyczną oraz mediami.

Uczestniczył w licznych projektach badawczych, które zostały sfinansowane przez KBN oraz różne organizacje pozarządowe. Jego ostatni projekt nosił nazwę „Students as Journeymen between Comunities of Higher Education and Work”. W latach 1998–2000 pełnił rolę członka i przewodniczącego Sekcji Psychologii i Pedagogiki Komitetu Badań Naukowych, co dodatkowo podkreśla jego zaangażowanie w rozwój badań w tej dziedzinie.

Jego działalność naukowa nie ograniczała się jedynie do Polski. W 2001 roku wykładał gościnnie na Uniwersytecie w Hiroszimie, a w latach 2000–2002 pełnił funkcję visiting professor w Institute of Behavioral Sciences na Linköping University w Szwecji. Kolejnym ważnym krokiem w jego karierze było prowadzenie zajęć na Uniwersytecie Oslo (Norwegia) w ramach studiów doktoranckich w 2003 roku, w programie The Normative Dimension of Higher Education. W 2005 roku uhonorowano go tytułem Doctor honoris causa Linköping University.

Poza działalnością akademicką, Szkudlarek interesuje się także rysunkiem oraz malarstwem, co stanowi dla niego formę ekspresji artystycznej.

Wybrane publikacje

Wśród istotnych osiągnięć Tomasza Szkudlarka można wymienić następujące pozycje:

• (z Bogusławem Śliwerskim) Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, 1991, wydanie IV poprawione – Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2009,
• (z Joanną Rutkowiak, Marią Szczepską-Pustkowską, Małgorzatą Lewartowską-Zychowicz) Teacher Education in Linköping. A Peer Review of the Teacher Education for Primary and Secondary School from a Polish Point of View, Universitetet i Linköping, Lararutbildningen, Linköping, Szwecja, 1993,
• Wiedza i wolność w pedagogice amerykańskiego postmodernizmu, 1993, wydanie II poprawione – Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2009,
• The Problem of Freedom in Postmodern Education, Bergin & Garvey, Greenwood Publishing Group, Westport, Connecticut (USA), London, 1993,
• (redakcja i współautorstwo) Różnica, tożsamość, edukacja. Szkice z pogranicza, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 1995,
• (ze Zbyszko Melosikiem) Kultura, tożsamość i edukacja: migotanie znaczeń, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 1998,
• Media: szkice z filozofii i pedagogiki dystansu, 1999, wydanie II poprawione – Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2009,
• Identity, Popular Culture, Education, Hiroshima University, 2000 (publikacja w języku japońskim),
• (współautor) Freshmen Students on Education and Work, Wydawnictwo UG, Gdańsk 2003,
• (współred.) Rynek i kultura neoliberalna a edukacja, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005,
• (współautor z Małgorzatą Cackowską, Lucyną Kopciewicz, Mirosławem Patalonem, Piotrem Stańczykiem, Karoliną Starego) Dyskursywna konstrukcja podmiotu. Przyczynek do rekonstrukcji pedagogiki kultury, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2012,
• On the Politics of Educational Theory, Routledge, New York – London 2017.

---

Oceń: Tomasz Szkudlarek

---