Piotr Szubarczyk

---

Życiorys

W młodeszłości Piotr Szubarczyk był aktywnie zaangażowany w treningi biegów średniodystansowych, występując w barwach klubu Spójnia Gdańsk. Jego pasja do strategii umysłowych zaowocowała zdobyciem II kategorii szachowej. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego, po czym od 1976 roku włączył się w walkę o demokrację w Polsce, stając się uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL.

Piotr Szubarczyk był aktywnym członkiem Studenckiego Komitetu Solidarności oraz Ruchu Młodej Polski. W ramach Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, organizował w 1978 roku na uniwersytecie spotkania dotyczące cenzury i zbrodni katyńskiej. Ponadto, redagował pismo związkowe „Nasz Głos”. Jego ścieżka zawodowa obejmowała pracę jako nauczyciel w szkole średniej w Bolesławowie, a później w szkole podstawowej w Goręczynie, gdzie w 1990 roku uzyskał mandat radnego oraz przewodniczącego rady gminy Goręczyno.

W latach 1986–1991 Szubarczyk dydaktyzował w Liceum Ogólnokształcącym w Kartuzach. Jako współtwórca oraz redaktor naczelny tygodnika „Gazeta Kartuska” w latach 1989–1994, pełnił również funkcję przewodniczącego Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Był członkiem Prezydium Sejmiku Województwa Gdańskiego, gdzie przewodniczył Komisji Edukacji i Kultury Sejmiku oraz był aktywnym członkiem Komisji Edukacji Sejmiku Krajowego w latach 1990–1994.

W następnych latach, w okresie 1997–1998, piastował stanowisko sekretarza gminy miejskiej Starogard Gdański oraz oddawał się pracy jako publicysta zajmujący się historią, zwłaszcza historią najnowszą. Jako autor wielu artykułów, publikował m.in. w „Naszym Dzienniku”. W latach 2001–2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku. W wyniku wyroku Sądu Pracy w Gdańsku, został przywrócony do pracy w listopadzie 2014 roku, a w IPN kierował referatem Wystaw i Edukacji w oddziale gdańskim.

Jako członek i wiceprzewodniczący Rady Programowej Radia Gdańsk w latach 2010–2012, zrezygnował z pracy w radzie w geście protestu przeciwko szykanowaniu TV Trwam przez KRRiT. Szubarczyk był także konsultantem przy produkcji spektaklu Teatru Telewizji pt. Inka 1946 z 2007 roku, autorstwa Wojciecha Tomczyka, w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz, który poświęcony był Danucie Siedzikównie, znanej pod pseudonimem „Inka”. Udzielił również wsparcia produkcji filmu dokumentalnego Dywizja nastolatków z 2008 roku, reżyserskiego dzieła Aliny Czerniakowskiej.

W kwietniu 2018 roku Piotr Szubarczyk otrzymał karę nagany na piśmie, która wiązała się z konsekwencjami przewidzianymi w kodeksie pracy, w związku z niedopuszczalnymi zachowaniami jako urzędnik państwowy podczas spotkania konsultacyjnego w Domu Kultury w Czarnym.

W 2023 roku, ubiegał się o mandat poselski z list Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 25, lecz jego kandydatura nie była udana. W wyborach samorządowych w 2024 roku wystartował na urząd prezydenta Starogardu Gdańskiego, uzyskując 20,93% głosów, ale ostatecznie przegrał z obecnym prezydentem Januszem Stankowiakiem. Pomimo to, zdobył mandat radnego miasta Starogard Gdański.

W uznaniu jego wkładu w upowszechnianie wiedzy o najnowszej historii Polski, prezydent RP Bronisław Komorowski przyznał mu 1 kwietnia 2011 roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2022 roku odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Obecnie jest członkiem Kolegium Polskiego Stowarzyszenia Morskiego-Gospodarczego im. E. Kwiatkowskiego.

Publikacje

Poniżej znajduje się zbiór publikacji autorstwa Piotra Szubarczyka, które obrazują jego wkład w polską historię oraz literaturę.

• Sierakowice na Kaszubach (2006, współautor: Czesław Pobłocki),
• „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba…”: Danuta Siedzikówna „Inka” (*3 IX 1928 +28 VIII 1946) (2008),
• W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach 1917–1956 (2010),
• Czerwona apokalipsa. Agresja Związku Sowieckiego na Polskę i jej konsekwencje (2014).

---

Oceń: Piotr Szubarczyk

---